Dag 122: Ovetreffend Explosief

De Luerhmen tempel net buiten Tainan staat bekend om zijn vele bruisende activiteiten rondom Chinees nieuw jaar en ik ben er de afgelopen week, net als vele tienduizenden anderen, al een paar keer geweest.
Op de negende dag van het Chinese nieuwe jaar wordt er vanaf het tempelcomplex een wereldwijd hoog genoteerd vuurwerkfestival gehouden. Dat het niet zomaar een festival is werd ons al gauw duidelijk toen we de vele televisiewagens zagen staan.
We vielen meteen met onze neus in de boter, een korte optocht begon net. Daarna werd het wachten.
Wachten op een plek waar tienduizenden mensen komen om te bidden, te gokken en uit te gaan is in elk geval niet saai. Er viel genoeg te zien en er was genoeg om ons over te verbazen.
We bekeken de vele rituelen en verbaasden ons wederom over het enorme aanbod aan eten.
Om kwart voor negen begon de eerste vuurwerk display en deze was prachtig, wat zeg ik, hij was waanzinnig!
Schitterende figuren ontsproten in de lucht, van hartjes tot smileys tot bloemen. Het leek wel een 3-D film. Ronduit adembenemend! Na een klein kwartier hield het geknal op en was de hemel alleen nog maar gehuld in een dikke laag rook.
Een groot deel van de mensenmassa ging in draf aan de haal en we begrepen niet waarom. We hadden wel gezien dat mensen zichzelf inpakten in dik plastic maar we snapten we niet waarom. We besloten met de massa mee te gaan en dat was maar goed ook want een enorm rek (beehives) werd het terrein op gereden en de ontelbare pijlen die hierin lagen opgesteld stonden niet de hemel in gericht. Integendeel. Ze werden recht het publiek in geschoten.
Het is een bijzonder ritueel en niet geheel risicoloos. Verschillende keren moest een ambulance de menigte in om onfortuinlijke feestvierders naar het ziekenhuis te brengen. Een jongen vlak voor ons was blij dat hij een bril droeg, hij werd geraakt en het glas lag eruit, zelf had hij gelukkig niets.
En terwijl mijn lief en ik niet wisten wat ons overkwam doken we links en rechts om de pijlen te ontwijken. Het deed me denken aan een spelletje op de Wii. Een spelletje wat ik tijdens mijn revalidatie traject veel heb gespeeld om mijn balans en reactievermogen te trainen. Nooit verwacht dat het ooit nog zo van pas zou komen.
Het hele gebeuren was waanzinnig. Het was compleet gestoord en het was fantastisch. De adrenaline schoot aan alle kanten door mijn lijf.
Nadat het knallen ophield en het oorverdovend stil werd, werd de volgende beehive het terrein opgereden en daarna nog één. Na een serie van drie werd er afgewisseld met opnieuw een schitterende siershow en de complete hemel transformeerde in een sprookjesachtig geheel.
De pijlen die in de beehive zitten zijn niet zomaar pijlen. Het zijn stuk voor stuk pijlen die een handgeschreven boodschap met zich mee dragen. Ze zijn gezegend en bewierookt en men hoopt dat de goden hun liefste wens zal vervullen. Kortom, het is niet zomaar een beetje pijlen het publiek in schieten. Het is een ode aan de goden. En wat voor één.
Ver na middernacht hebben mijn lief en ik een enorme wens ballon opgelaten. Drie wensen hebben we erop geschreven, niet alleen voor ons, maar voor hen die we lief hebben. Geluk, gezondheid en liefde. Meer kan een mens zich niet wensen.